Κουβαλώντας τον πόνο του άλλου...

Κουβαλώντας τον πόνο του άλλου...

Εάν θέλουμε να είμαστε μαθητές του Χριστού, οφείλουμε να Τον μιμούμαστε στον τρόπο που πλησιάζει τα βάσανα του κάθε ανθρώπου, του κάθε κτίσματος, και να αποδεχόμαστε το πάθος όπως Αυτός: έχοντας πλήρη συνείδηση και αφήνοντάς το να εισχωρεί στα μύχια της καρδιάς μας.

Κρύβει μεγάλη αλήθεια η φράση που ο Θεοφάνης ο Έγκλειστος είχε πει για την προσευχή, αλλά που νομίζω ότι ταιριάζει και για τον πόνο: πρέπει να τον αφήνουμε να διαπερνά την καρδιά μας σαν μαχαίρι...

Ναι να αφήνουμε τον πόνο του πλησίον μας να διαπερνά την καρδιά μας σαν μαχαίρι. Να αφήνουμε το αίμα να κυλάει, τον πόνο να μας συνθλίβει. Να μην οπισθοχωρούμε, να μην προστατευόμαστε! 

Μόνο τότε η συμπάθεια μας είναι δυνατόν να είναι δημιουργικό, να μετέχει στην οδύνη του άλλου και να τον βοηθάει να σηκώνει τον σταυρό του.

Anthony Bloom, Το μυστήριο της ίασης. Εκδ. Εν πλώ.