Η αντίσταση του Σταυρού

Η αντίσταση του Σταυρού

Νέα διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 4 Απριλίου 2021, στις 19.00. 

Σύνδεσμος ΥouTube: https://www.youtube.com/watch?v=wftoqvu1Kwc

Σύνδεσμος ΖΟΟΜ:  https://us02web.zoom.us/s/83365717999?pwd=VHpVTEdmY0VlMmxCUjUzWGRjODRGUT09&fbclid=IwAR2S512rCKw-R7-NPYy1SHHvesibIG2bW-BxE-s-_f-ClsxkkB3Kxdmvm2U#success

Meeting ID: 833 6571 7999 Passcode: 659125

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Ζούμε στη σκιά του «καταραμένου σταυρού» Δοκιμή περιγραφής ενός σύγχρονου αντιανθρωπισμού.

Γιατί, μια πρόκληση είναι ο σταυρός για πλάτυνση της όρασης, για εξέγερση απέναντι στην επανάπαυση και τη συνήθεια. Μια αποκάλυψη και μία έκπληξη που θέτει εν αμφιβόλω τα παραδεδομένα ως δεδομένα. Ο σταυρός στ’ αλήθεια δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Γκρεμίζει για να ξαναχτίσει. Γκρεμίζει συνήθειες, γκρεμίζει τείχη, γκρεμίζει βεβαιότητες και φέρνει το άγγελμα μιας νέας ζωής συγ-χώρησης. Μιας ζωής που αρχίζει από την κένωση του εαυτού και φτάνει στην πρόσληψη της ετερότητας. Μιας ζωής που οδηγεί την ύπαρξη και τα πράγματα «στου βλέμματος τον άκρο τομέα», εκεί που πέρα από το τελευταίο μέτρο στέρεας γης ξεκινά η κατολίσθηση .

ΦΩΤΕΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Σταυρός: μωρία, σκάνδαλο ή ελευθερία;

Με αφορμή την ευαγγελική διήγηση της "Κυριακής της Σταυροπροσκύνησης",

συζητάμε για την ερμηνεία της σταυρικής θυσίας ως ιστορικό γεγονός, αλλά και ως πραγματικότητα ,σ' ένα κόσμο που παραμένει ακόμα στη φθορά και στο θάνατο.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις υπέρβασης του παλιού κόσμου, ώστε να βιωθεί ο Σταυρός, όχι ως ανοησία ή σκάνδαλο, αλλά ως συνοδοιπορία και συσταύρωση στο Γολγοθά;

Η προτροπή του Χριστού " όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν

και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι" (Μκ. 8: 34) είναι διαρκώς επιτακτική

στον παρόντα ανεστραμμένο κόσμο που ζει στη σκιά του Σταυρού και καλείται να γίνει ολόκληρος Εκκλησία, ώστε να μεταμορφωθεί σε Βασιλεία.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΑΡΤΙΔΗΣ

Ματαίωση, αποτυχία, αδικία, βία, συκοφαντία, προδοσία, διαζύγιο, απώλεια υλικών πραγμάτων, ανεκπλήρωτος έρωτας, μοναξιά, άγχος, ενοχές, τραυματισμοί, αρρώστιες, αναπηρία, ανεργία, θάνατος, κρίσεις προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές, παγκόσμιες, κρίσεις ανθρωπιστικές, οικονομικές, οικολογικές, / όλα αυτά, / έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Τον πόνο.

Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς πόνο. Η φράση «πονώ, άρα υπάρχω» ανήκει στον Ντοστογιέφσκι. Ο άνθρωπος γεννάται με ωδίνες, το νεογέννητο πρέπει να κλάψει για να εκπτυχθούν οι κυψελίδες των πνευμόνων και να αρχίσει να αναπνέει και ο άνθρωπος σε όλη του την ζωή ζει συντροφιά με την οδύνη. Γεννιέται με πόνο, ζει με πόνο και πεθαίνοντας προκαλεί πόνο στα οικεία του πρόσωπα.

Συνήθως ο πόνος από μόνος του είναι ένα πρόβλημα. Πολύ συχνά όμως η προσωπική η στάση απέναντι στο πρόβλημα επικαθορίζει το ίδιο το πρόβλημα. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον πόνο, ο τρόπος που τον ερμηνεύουμε και αντιμετωπίζουμε, μπορεί να τον δυναμώνει ή να τον αποχρωματίζει…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

O Χρυσόστομος Σταμούλης είναι Καθηγητής της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Βελιγραδίου και του Durham της Αγγλίας.

Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής και έχει δώσει διαλέξεις στην Ευρώπη, στην Ασία και στις Η.Π.Α.

Κυριότερα έργα του είναι: Φάγαμε ήττα. Κείμενα για τον αυτοεγλωβισμό της Ορθοδοξίας, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2021· 

Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Κείμενα για το διάλογο της Ορθοδοξίας με την πόλη, την πολιτική

και τον πολιτισμό, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2016

 Έρωτας και θάνατος. Δοκιμή για έναν πολιτισμό της σάρκωσης, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2009 & Αρμός

2019

Κάλλος το άγιον. Προλεγόμενα στη φιλόκαλη αισθητική της Ορθοδοξίας, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2004, 2005, 2008, 2010.

Τη διετία 2011-2013 υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., θέση στην οποία επανεξελέγη για τη διετία 2013-2015. Έκανε μουσικές σπουδές (φλάουτο, ανώτερα θεωρητικά) στο Μακεδονικό και στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Από το 1991 διευθύνει τη Μεικτή Χορωδία «Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος» Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε έξι ψηφιακούς δίσκους με δική του μουσική.

Η Φωτεινή Οικονόμου, είναι καθηγήτρια θεολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Κατά τα έτη 2009- 2013 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πάτρας στον τομέα: «Σπουδές στην Ορθοδοξία».

Το 2014 έγραψε το βιβλίο: «π. Γεώργιος Πυρουνάκης, η θεολογία και το έργο ενός ελεύθερου ανθρώπου» (εκδ. «Αρμός»). Από το 1992 μέχρι σήμερα διδάσκει σε Γυμνάσια και Λύκεια της κεντρικής Ελλάδας. Ζει με την οικογένειά της στη Λάρισα και είναι μητέρα δύο παιδιών.

Ο Ιάκωβος Μαρτίδης πέρασε με υποτροφία στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και τελείωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Κοινωνική Ψυχιατρική.

Είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών που ασχολούνται με την ψυχική υγεία και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γνωστικής και Συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας.

Από το 1993 διοργανώνει βιωματικά σεμινάρια και ψυχοθεραπευτικές ομάδες. Εργάζεται ως ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής και οικογενειακός σύμβουλος στη Δράμα και στην Θεσσαλονίκη.

Συγγραφέας των βιβλίων: Η αγάπη στην πρίζα, Τα μυστικά των άλλων, Πλάθοντας ευτυχισμένα παιδιά, Το μήλο πάνω από τη μηλιά, Ο καφές, η γέφυρα και ο Μαντέλα.

Η θεολογία του Αγ.Γρηγορίου Παλαμά: Εκκλησιολογικές προκλήσεις στον καιρό της πανδημίας

 Η θεολογία του Αγ.Γρηγορίου Παλαμά: Εκκλησιολογικές προκλήσεις στον καιρό της πανδημίας

Νέα διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 28 Μαρτίου 2021, στις 19.00. 

Σύνδεσμος ΖΟΟΜ

https://us02web.zoom.us/s/85701858098?pwd=VEVIWnRXVUVBdWlweldOS0w4TzBBdz09&fbclid=IwAR0g9zMPsGsdXP2sahqbHhl-b1VUw089byQHGL4vRWIig_ZmHN08hUDNgZs#success

 Meeting ID: 857 0185 8098

Passcode: 158249

Σύνδεσμος Youtube

https://www.youtube.com/watch?v=x4ePcZAWznA

Σταύρος Γιαγκαζογλου

Ανάμεσα στο γράμμα και το πνεύμα της διδασκαλίας των πατέρων της Εκκλησίας. Μπροστά με τους πατέρες ή πίσω ολοταχώς; Επίκαιρα σχόλια στη θεολογία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Η Θεολογία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά εκφράζει έναν Θεό που δεν εγκλωβίζεται στην άγνωστη υπερβατικότητά Του, αλλά αποκαλύπτει και κοινωνεί την προσωπική του ζωή δια του ενανθρωπήσαντος Λόγου. Η νηπτική και ησυχαστική εμπειρία των μοναζόντων δεν διακρίνεται εκλεκτικά από την μυστηριακή ζωή των πιστών στην καθημερινότητα και στο καμίνι του κόσμου και της ζωής.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έζησε και έγραψε τον 14ο αι. Κι εμείς που κληρονομούμε τη θεολογική του παράδοση, είμαστε παιδιά της εποχής μας. Συνεπώς οφείλουμε να εκφράσουμε και να ερμηνεύσουμε τη θεολογική του μαρτυρία στη δική μας εποχή. Συχνά οι θρησκευτικές μας αντιλήψεις αναζητούν ασφαλές καταφύγιο σε άλλες εποχές , σε άλλες μορφές και εκφράσεις της ευσέβειας του παρελθόντος. Ακόμα και το ορθόδοξο δόγμα και αυτή η γλώσσα της θεολογίας μπορεί να γίνουν καταφύγιο για να αποδράσουμε από την εποχή μας, από την ίδια την ιστορία. Γιατί αν η θεολογία κλείνεται στην αυταρέσκεια μιας γλώσσας, μιας κατανόησης, κάποιων σχημάτων και δεν νοιάζεται να ανοίγεται διαρκώς στην ίδια τη ζωή, του κόσμου και του ανθρώπου, να βγαίνει από το γλωσσικό ή πολιτισμικό κέλυφός της, να επικοινωνεί, να καταλαβαίνει, να προσλαμβάνει , να σαρκώνει και να μεταμορφώνει εν Χριστώ, τότε αυτή η θεολογία δεν είναι μια ζωντανή θεολογία, αλλά μια θεολογία της επανάληψης.

Εύη Βουλγαράκη - Πισίνα

Για μια πραγματική καταξίωση και ολιστική ανάγνωση της Παλαμικής κληρονομιάς στους σύγχρονους καιρούς

« Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον», είπε ο Συμεών για το βρέφος Χριστό (Λκ 2,34). Παρόμοιος είναι ο κλήρος και όλων εκείνων που επιδιώκουν να ακολουθήσουν τα βήματα του Χριστού. Αυτόν τον κλήρο κάθε άλλο παρά απέφυγε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και η θεολογική συζήτηση γύρω από το έργο του έμεινε γνωστή ως οι «Παλαμικές έριδες». Για την ιστορία της επίδρασης του έργου του στους μεταγενεστέρους πολλά έχουν γραφεί. Σήμερα η θέση του ησυχασμού έχει σημαντικά εδραιωθεί στο Ορθόδοξο πλαίσιο, και οι φωνές εναντίωσης στο παλαμικό έργο έχουν επί το πολύ σιγήσει. Εντούτοις, το έργο του Παλαμά σήμερα εξακολουθεί να κινδυνεύει, αυτή τη φορά από τις φίλιες αλλά εκλαϊκευτικές αναγνώσεις του που συνηθέστατα είναι άκρως εκλεκτικές (αιρετικές). Η θεολογία του ακτίστου φωτός, θεολογία που υψώνει το κτιστό σε κατά Χάριν μετοχή του ακτίστου, αναδεικνύει την παρουσία της θεότητας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του σαρκωμένου Υιού και Λόγου του Θεού. Ο Παλαμάς κινείται σε μια αδιάκοπη συνέχεια της πατερικής παράδοσης που καταφάσκει τη σωματικότητα του ανθρώπου και την υλικότητα της δημιουργίας. Εξαίρει τη δυνατότητα του ανθρώπου για θέωση, στη βάση της ενσάρκωσης, με την υποστατική αχώριστη ένωση των δύο φύσεων στο ένα πρόσωπο του Χριστού, δίχως τροπή, σύγχυση ή αλλοίωση. Επεδίωκε να θεραπεύσει το κοινωνικό κακό, ακόμα και με τη στάση του σε καιρούς επιδημίας, αλλά και να πολεμήσει την αδικία. Η διδασκαλία περί ακτίστου θαβωρίου φωτός είναι η κορύφωση της εμπειρίας του αγίου Γρηγορίου. Δεν μπορεί όμως να απομονωθεί από το σύνολο έργο του, το οποίο συνδέει την οριζόντια με την κατακόρυφη διάσταση της πνευματικότητας. Ο άγιος Γρηγόριος υπήρξε απολύτως ενεργός στα πολιτικά, διπλωματικά και κοινωνικά δρώμενα του καιρού του, ενδιαφέροντα τα οποία καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Μια ολιστική ανάγνωση της παλαμικής κληρονομιάς θα τον δει σε σύνδεση με τους μεγάλους κοινωνικούς Πατέρες του 4ου αι. και σε δημιουργική συνέχεια αυτών, δείχνοντάς μας τον δρόμο της έμπνευσης και της δημιουργικότητας, μέσα από την εμβάπτισή μας και σήμερα στη ζωντανή Παράδοση, μακριά από θεολογικούς μονισμούς, που τελικώς δεν συνιστούν παρά άλλη μια συγκρητιστική αλλοίωση της πίστης σήμερα.

Σταύρος Τερζής

ΠΕΡΙΛΗΨΗ- ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

(Υπαρξιακές- ανθρωπολογικές και εκκλησιολογικές προεκτάσεις της θεολογίας του Αγίου

Γρηγορίου του Παλαμά)

Η θεολογική και εκκλησιαστική παρουσία και προσφορά του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά,

ανατέμνοντας όλη την προηγούμενη πατερική παράδοση, εστιάζεται στις δύο εκφάνσεις

της εκκλησιαστικής ζωής, στη θεολογία και την πνευματικότητα, δηλαδή την χριστιανική

ζωή, φανερώνοντας και στην περίπτωσή του την οργανική και δυναμική σύνθεση θεολογίας

και ζωής, αποκάλυψης και ιστορίας, θεωρίας και πράξης.

Στο σύγχρονο πειρασμό αυτονόμησης των δύο αυτών εκφάνσεων της χριστιανικής ζωής,

της ασκητικής ζωής από τη μία, με την θεραπευτική εκκλησιολογία και την

πνευματοκρατική αντίληψη ιστορίας και κόσμου και της λειτουργικής, ευχαριστιακής,

μυστηριακής ζωής από την άλλη με την ευχαριστιακή εκκλησιολογία και τη θεσμική ή

ιδρυματική προσέγγισή της, η θεολογία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, με την οργανική

σύνθεση Ευχαριστίας και άσκησης, χάρης του Θεού και συνεργίας του ανθρώπου, αποτελεί

πρόκληση της αλήθειας και της ευθύνης σύνολης της πατερικής θεολογίας απέναντι στο

σύγχρονο κόσμο.

Οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις της θεολογία του (δωρεά της θεουργικής χάρης του

αγίου Βαπτίσματος- υιοθεσίας και η κοινωνία στο Πάθος του Χριστού) συμπορεύονται με

τις υπαρξιακές προϋποθέσεις της εν Χριστώ σωτηρίας, ως οικείωση της χάρης μέσω της

ανάδειξης της ελευθερίας, της συνεργίας και της άσκησης του ανθρώπου.

Ο ικετευτικός χαρακτήρας της πρακτικής της καρδιακής προσευχής και η ευχαριστιακή

επίκληση του Αγίου Πνεύματος απελευθερώνουν τον άνθρωπο και την ιστορία από κάθε

τεκμαρτή αντίληψη της σωτηρίας, ανοίγοντας έτσι, άνθρωπο και ιστορία στην προσδοκία

της δωρεάς της Βασιλείας του Θεού.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ

Ο Σταύρος Γιαγκάζογλου γεννήθηκε στη Δράμα το 1962. Το 1984 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Σπούδασε οικουμενική θεολογία στη Γενεύη (Institut Oecuménique de Bossey, 1983) και μεσαιωνική θεολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Fribourg στην Ελβετία (1985-1988). Το 1988 διορίσθηκε καθηγητής θεολόγος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 1995 αναγορεύθηκε διδάκτωρ θεολογίας του ΑΠΘ με ειδίκευση στον συστηματικό κλάδο. Το 2002 εξελέγη Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και υπηρέτησε σε αυτό μέχρι την κατάργησή του το 2012. Κατόπιν ως Σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, υπηρέτησε με απόσπαση ως Προϊστάμενος του Γραφείου Έρευνας, Σχεδιασμού και Εφαρμογών Α΄ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (2013-2017). Τον Σεπτέμβριο του 2017 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

Το 2008 εξελέγη μέλος της Académie Internationale des Sciences Religieuses, ενώ το 2019 εξελέγη αντιπρόεδρός της. Από το 2011 είναι μέλος της International Association of Orthodox Dogmatic Theologians. Εδώ και χρόνια διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή της Κινσάσα στο Κογκό.

ΕΥΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ-ΠΙΣΙΝΑ

Η Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα είναι ΕΔΙΠ στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ και διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο μαθήματα στον χώρο των διαπολιτισμικών, διαθρησκευτικών και ιεραποστολικών σπουδών. Έχει μεγάλη διεθνή εμπειρία στο ΠΣΕ, τον ΣΥΝΔΕΣΜΟ, τη Διαβαλκανική Ομοσπονδία Ορθοδόξων Νεολαιών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Marburg. Είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Missiology Group της International Orthodox Theological Association και Διευθύντρια Έκδοσης του περιοδικού Salt: Crossroads of Religion and Culture.

Σημαντικό μέρος της έρευνάς της αφορά την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας και τη Πατερική Θεολογία.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΕΡΖΗΣ

Γεννήθηκε στη Δράμα το 1964. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο

Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια (1986-1989) παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα

Λειτουργικής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Fribourg Ελβετίας. Ταυτόχρονα συμμετείχε

στα μεταπτυχιακά θεολογικά σεμινάρια του Ορθόδοξου Κέντρου του Οικουμενικού

Πατριαρχείου στο Chambesy της Γενεύης. Από το 1990 εργάζεται ως εκπαιδευτικός

θεολόγος σε σχολείο της Νέας Ιωνίας Αττικής. Από το 2009 μέχρι σήμερα συμμετέχει σε

εκπομπές του ραδιοφώνου της Εκκλησίας της Ελλάδος στο «Θεολογικό Αναλόγιο», στο

«Τραπέζι της Κυριακής» κ.ά. Είναι έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού.

Χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον...

Χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον...

Χαιρετισμοί εις την Υπεραγία Θεοτόκο - Β' Στάση

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,

τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,

τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·

καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,

θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,

ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,

ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,

χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,

χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,

χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,

χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,

χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,

χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,

θεωρήσαντες Μάγοι,

τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·

καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,

δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,

καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,

ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·

Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,

ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,

τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·

καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,

εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,

ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,

καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,

χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,

χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.

Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,

χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,

χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.

Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,

χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.

Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,

χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,

γεγονότες οἱ Μάγοι,

ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,

ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,

καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,

ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,

μὴ εἰδότα ψάλλειν·

Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,

φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,

τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·

τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,

μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,

οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,

ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,

χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,

χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,

χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.

Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,

χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,

χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.

Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,

χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,

τοῦ παρόντος αἰῶνος,

μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,

ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,

ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·

διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,

κράζων·

Ἀλληλούια.

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

"Ο απαγορευμένος θάνατος"

"Ο απαγορευμένος θάνατος"

Ο π.Φιλόθεος Φάρος, ο Δημήτρης Μαυρόπουλος και ο Γιώργος Κρανιδιώτης συζητούν για το γεγονός του θανάτου, με αφορμή ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Γιώργος Κρανιδιώτης. Νέα διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 21 Μαρτίου 2021, 19.00 -21.30. 

Η εκδήλωση θα μεταδοθεί απευθείας:
Σύνδεσμος zoom

https://us02web.zoom.us/s/81380853319?pwd=OHZiWU9iZW5NdDE3V0laSktQTEtJdz09&fbclid=IwAR3RDpUpzGiHFm5JUNqeAb3vwROJqHbr5waM50OOWsB5mnOgGqMHelwyb8k#success

Meeting ID: 813 8085 3319
Passcode: 132510

Σύνδεσμος youtube
https://www.youtube.com/watch?v=NkGby-Yfuy8

Η πανδημία του κορωνοϊού έφερε, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τους ανθρώπους της Δύσης αντιμέτωπους με το φάσμα του θανάτου σε μαζική κλίμακα. Πρόκειται για μία καινοφανή για τις ζώσες γενιές απειλή, που θα ανέμενε κανείς να ωθήσει, εκ των πραγμάτων, τα άτομα προς μία βαθύτερη συνειδητοποίηση της θνητότητάς τους.

Ωστόσο, μεταβάλλει όντως η αντικειμενική πραγματικότητα της πανδημίας τις διαμορφωμένες στάσεις έναντι του θανάτου και τις γνώριμες συνθήκες αυτού - που συνθέτουν το, κατά τον Γάλλο ιστορικό Φιλίπ Αριές, φαινόμενο της «απαγόρευσης του θανάτου» στη Δύση - ή μήπως απεναντίας τις παγιώνει, τις εντείνει και τις παροξύνει;

Πώς και πού πεθαίνουν οι νοσούντες από COVID-19; Πώς ερμηνεύεται και τι επιφέρει η εξασθένηση της πίστης στη μεταθανάτια ζωή; Ποιες είναι οι συνέπειες από τη μη-επιτέλεση του πένθους;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ’ ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και είκοσι βιβλία που πραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.

Ὁ Δημήτρης Μαυρόπουλος γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα (Καισαριανή) τὸ 1944 ἀπὸ μικρασιάτες γονεῖς. Τέλειωσε τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ δίδαξε ὡς καθηγητὴς θρησκευτικῶν στὴ Μέση Ἐκπαίδευση ἐπὶ μία εἰκοσαετία (1969-1989). Ὑπῆρξε μέλος τῆς ὁμάδας ποὺ ἐξέδωσε τὸ περιοδικὸ «Σύνορο» (1964-1967). Ἀπὸ τὸ 1982 μέχρι τὸ 1989 ὑπῆρξε βασικὸς συνεργάτης στὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ τῆς ΕΡΤ «Σήμερα εἶναι Κυριακή». Τὸ 1978 ξεκίνησε τὴν κριτικὴ ἔκδοση τῶν «Ἁπάντων» τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ἱδρύοντας τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο «Δόμος». Τὸ 1986 ἵδρυσε σεμινάριο μὲ τὸν τίτλο «Θεολογικὸ ἐργαστήριο», στὸ ὁποῖο παραδίδει μαθήματα θεολογίας μέχρι σήμερα. Ἔχει δημοσιεύσει ἄρθρα σὲ περιοδικὰ καὶ συλλογικοὺς τόμους. Ἔχει ἐκδόσει τὰ βιβλία «Διερχόμενοι διὰ τοῦ ναοῦ» μὲ ὑπότιτλο: Μαθήματα κατήχησης γιὰ ἐνηλίκους, «Εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν» μὲ ὑπότιτλο Προσεγγίσεις στὴ θεία Λειτουργία, «Ψαλλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω» καὶ «Σχόλια στὸ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο». Εἶναι πατέρας τριῶν παιδιῶν.

Ο Γιώργος Κρανιδιώτης σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία - Παιδαγωγική - Ψυχολογία (ειδίκευση: Φιλοσοφία) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ιστορία της Φιλοσοφίας (Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ). Εργάζεται ως Παθολόγος - Επιμελητής Α΄ στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιώς «Τζάνειο». Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.

Πρόγραμμα Ακολουθιών Μαρτίου

Πρόγραμμα Ακολουθιών Μαρτίου

Διαδικτυακά θα μεταδίδονται  οι ακολουθίες  του Εσπερινού των  Χαιρετισμών και του Αποδείπνου. Η Θεία Λειτουργία θα μεταδίδεται μέχρι του σημείου του Ευαγγελίου και του κηρύγματος.

Τρίτη 2 Μαρτίου 2021: Νικολάου Πλανά

17.30-19.30 μ.μ : Θεία Λειτουργία

Σάββατο 6 Μαρτίου 2021: Ψυχοσάββατο

08.00-10.30 : Θεία λειτουργία

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021: ΑΠΟΚΡΕΩ

08.00-10.45 : Θεία λειτουργία

Κυριακή14 Μαρτίου 2021: ΤΥΡΙΝΗΣ

08.00-10.45 : Θεία Λειτουργία

17.00-18.00: Εσπερινός της Συγγνώμης

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021

18.00- 19.00 : Απόδειπνο 

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2021: 

18.00-19.30  μ.μ : Προηγιασμένη 

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021: Α΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

18.00-19.30 μ.μ : Η Ακολουθία των Χαιρετισμών

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021: Θαύμα κολλύβων. αγ.Θεοδώρου

08.00-10.30 : Θεία λειτουργία

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021: Α΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ορθοδοξίας)

08.00-10.45 : Θεία λειτουργία

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

18.00- 19.00 : Απόδειπνο 

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021: 

18.00-19.30  μ.μ : Προηγιασμένη

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021: ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΑ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

08.00-10.45 : Θεία λειτουργία

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021: Β΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

18.00-19.30  μ.μ : Η Ακολουθία των Χαιρετισμών

Κυριακή 28 Μαρτίου 2021: Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Γρ.Παλαμά)

08.00-10.45 : Θεία λειτουργία

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021

18.00- 19.00 : Απόδειπνο 

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021: 

 18.00-19.30  μ.μ: Προηγιασμένη

Μετάνοια: Η ελευθερία από το παρελθόν

Τι σημαίνει μετανοώ για την εκκλησιαστική ζωή; Νέα διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 14 Μαρτίου 2021, 19.00 -21.30. 

Παρακολουθείστε την εκδήλωση στο πιο κάτω σύνδεσμο:

https://uoa.webex.com/webappng/sites/uoa/meeting/download/68401e023cdc440f8252cd1882652a07?siteurl=uoa&MTID=m4e2b4d1cd32b7854855422e60b6ae5a9

Meeting number:

121 965 4212

Password:

G3DuMgPwr34

Η μετάνοια ως υπαρξιακό, οντολογικό και ερωτικό γεγονός ζωής…

Η αμαρτία ως υποκατάστατο μιας Έλλειψης, μιας Σχέσης, εγκλωβισμός στην έλλειψη, στο μερικό, στο θάνατο…

Μετάνοια και ενοχή: ευσεβισμός και ηθικισμός. Μετάνοια και εαυτός. Μετάνοια και κοινότητα. Μετάνοια και έσχατα… Η συγκρότηση εαυτού από το μέλλον και όχι από το παρελθόν.

Η μετάνοια έχει κεντρική θέση στο παραδοσιακό κήρυγμα της Εκκλησίας. Το κήρυγμα εστιάζει στην ιδέα περί μετανοίας, ο κήρυκας επαναλαμβάνει διαρκώς το αίτημα για αλλαγή του νου και της σκέψης που δηλώνεται πρωταρχικά με την είσοδο του βαπτισμένου στην εκκλησιαστική κοινότητα. Μέσα από αυτή την ιδέα το κήρυγμα συνδέει τη μετάνοια με την εξομολόγηση και το βασικό ερώτημα για το σήμερα είναι πόσο αυτή η διαδικασία μας αφορά. Τι ρόλο παίζει ένας πνευματικός στη ζωή του πιστού και τελικά το μυστήριο της ιερής εξομολόγησης είναι αναγκαίο για τη διαδικασία της μετανοίας;

Θα γίνει επίσης μια προσπάθεια ψυχαναλυτικής προσέγγισης της έννοιας της μετάνοιας. Είναι υπαρκτό το δίλημμα "ψυχανάλυση ή εξομολόγηση" - "ψυχοθεραπεία ή μετάνοια" ή υπάρχει δυνατότητα συμπόρευσης;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

π.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (ΛΙΒΥΟΣ)

Ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος)

γεννήθηκε το 1975 στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης και μετέπειτα στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην ενορία της Αγίας Ειρήνης Πύργου της Ι. Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά.

Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στο διαδίκτυο με παρεμβάσεις θεολογικού και ποιμαντικού χαρακτήρα, ιδιαίτερα με το μπλογκ http://plibyos.blogspot.com/. Έχει συγγράψει τα βιβλία Ο Κινέζος ο Θεός κι η μοναξιά, Όλα είναι δρόμος, Κάθε τέλος μια αρχή, Η ενοχή της Χαράς, Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό, Ζωή δίχως συνταγές, Εμπιστοσύνη: η ελευθερία από την ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα, «Ό,τι λάμπει δεν είναι Χριστός…», ενώ συμμετείχε με κείμενα του στους συλλογικούς τόμους Τα λόγια σου σαν μέλι, Ο πειρασμός του λαϊκισμού και οι περιπέτειες του λόγου, Μιλώντας με τα παιδιά μας για όλα, Ναρκισσισμός και Αυτοθεματοποίηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Να ονειρεύομαι να ζω. Βιβλία, κείμενα και ομιλίες του έχουν μεταφραστεί στη ρουμανική, τη βουλγαρική, τη ρωσική και τη γεωργιανή γλώσσα.

ΙΩΣΗΦ ΒΙΒΙΛΑΚΗΣ

Καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα του ιδίου Πανεπιστημίου με την εργασία Η θεατρική ορολογία στους Πατέρες της Εκκλησίας. Συμβολή στη μελέτη της σχέσεως Εκκλησίας και Θεάτρου. Έχει διευθύνει τις εκδηλώσεις

πολιτισμού «Τεχνών επίσκεψις» που πραγματοποιήθηκαν υπό την εποπτεία του Πρύτανη καθηγ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη στο Παλαιό Πανεπιστήμιο της Πλάκας (2001-2003).

Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα Καθημερινή γράφοντας βιβλιοκριτική. Τακτικός συνεργάτης του λογοτεχνικού

περιοδικού Φρέαρ. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου(2015-2016).

Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών (2014-2016) και αυτή την περίοδο είναι πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών

Σπουδών του ΕΚΠΑ.

ΟΛΓΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Η Όλγα Νικολαϊδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Οι σπουδές της ήταν στη Νομική Σχολή Αθηνών (νομικό τμήμα). Το 2008 αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Δήλος», της Δήμητρας Χατούπη.

Έχει εργασιακή εμπειρία ως δημοσιογράφος, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο σε σάιτ και σε εφημερίδα, ενώ εργάστηκε για 11 χρόνια ως Υπεύθυνη Τύπου της ΠΑΕ Ολυμπιακός .

Ως ηθοποιός έχει κάνει πολλές παραστάσεις στο θέατρο. (Τελευταία παράσταση το «Λευκό Ρόδο στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Φλεβάρης 2020). Έχει επίσης συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες.

Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια συγγραφής και προγράμματα Συμπληρωματικής Εκπαίδευσης στο Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ (Κέντρο Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ με κείμενά της έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα («Ποδόσφαιρο και Πολιτισμός» - εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ με την συγγραφή του κεφαλαίου Θέατρο και Ποδόσφαιρο, «Διακριτικές ματιές στη λογοτεχνική έκφραση» με την συγγραφή του κεφαλαίου «Αισχύλος- Ορέστεια»). Τον Μάιο του 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Άνεμος Ωραίος».

Η παραβολή της Κρίσεως: Παρερμηνείες και αλήθειες

Η παραβολή της Κρίσεως: Παρερμηνείες και αλήθειες

Ένας θεολόγος, ένας εικονογράφος και ένας ψυχοθεραπευτής συζητούν για την παραβολή της Κρίσεως. Την Κυριακή 7 Μαρτίου 2021, διαδικτυακά, 19.00-21.30. Η συνάντηση θα μεταδίδεται ζωντανά  από την σελίδα της ενορίας στο fb  και στο youtube. 

Ο σύνδεσμος για την εκδήλωση της Κυριακής 7 Μαρτίου

Sunday 

Zoom Link

https://us02web.zoom.us/j/83514646360?pwd=bXRFdDFUWDJ5TVAwbFlTVEE4R3R0Zz09&fbclid=IwAR38Sl_QTMK-J3WG_Sfot-g1hiCV9GvMcQua0vfRfzXF5xqyAOD3bFYGPAg#success

Meeting ID: 835 1464 6360

Passcode: 044228

Στόχος της συζήτησης είναι να αναδειχτούν τα ιστορικά στοιχεία που σχετίζονται με την ένταξη της παραβολής ως ευαγγελικού αναγνώσματος στην Κυριακή των Απόκρεω και να αναδειχθεί το βαθύτερο νόημα της περικοπής. Υπήρξαν παρερμηνείες που διέστρεψαν το αληθινό της νόημα;

Πώς εικονίσθηκε στο παρελθόν και πως θα μπορούσε σήμερα να εικονιστεί η σχετική παραβολή με μια νέα γλώσσα που να μπορεί να ειναι κατανοητή απο τους σύγχρονους ανθρώπους χωρις να αλλοιώνει τη σημασία του Ευαγγελικού κειμένου.

Από την πλευρά της ψυχοθεραπείας θα υπάρξει αναφορά σε τρία σημεία:Η ταύτιση του Χριστού με τους αναγκεμένους και αποτυχημένους του κόσμου, η κλήση μας να σχετιστούμε με αυτούς ως εάν ήτο ο Χριστός, και η έννοια της τιμωρίας".

Βιογραφικά ομιλητών

Γιώργος Φίλιας

Ο καθ. Γεώργιος Ν. Φίλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, ολοκληρώνοντας εκεί τις εγκύκλιες σπουδές του. Έλαβε το πτυχίο του από τη Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ με «Άριστα». Μετεκπαιδεύτηκε για πέντε χρόνια στη Γαλλία (Παρίσι: Πανεπιστήμιο Paris IV-Sorbonne και Ανώτατο Λειτουργικό Ινστιτούτο του Καθολικού Πανεπιστημίου Παρισίων), στα γνωστικά αντικείμενα της Ιστορίας και Θεολογίας της Λατρείας, της Εκκλησιαστικής Γραμματείας, της Χριστιανικής Αρχαιολογίας, της Επιστημονικής Μεθοδολογίας και της Ευρωπαϊκής Μεσαιωνικής Ιστορίας.

Κατά τη διάρκεια των παραπάνω σπουδών έλαβε το Ανώτατο Δίπλωμα Λειτουργικών Σπουδών του Ανώτατου Λειτουργικού Ινστιτούτου του Καθολικού Πανεπιστημίου, τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών D.E.A. (Δίπλωμα Εμπεριστατωμένων Σπουδών) του Πανεπιστημίου Paris IV-Sorbonne (Γαλλία) με θέμα στο γνωστικό αντικείμενο της «βυζαντινής θεολογίας της Λατρείας», καθώς και Διδακτορικό Δίπλωμα 3ου κύκλου στο Τμήμα Ιστορίας των Θρησκειών του Πανεπιστημίου Paris IV-Sorbonne στο γνωστικό αντικείμενο Ιστορίας και Θεολογίας της Λατρείας.

Κατά τα έτη 1987 και 1988 πραγματοποίησε έρευνα στα βυζαντινά λειτουργικά χειρόγραφα (κυρίως Ευχολόγια) της βιβλιοθήκης του Βατικανού, σε συνεργασία με τον Διευθυντή του Τμήματος Καρδινάλιο P. Canard, ενώ το 1994 έλαβε δεύτερο Διδακτορικό Δίπλωμα στο Τμήμα Ποιμαντικής (νυν Κοινωνικής Θεολογίας) της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), με ειδίκευση στη «Λειτουργική» και βαθμό «Άριστα».

Κατά τη διάρκεια της έως σήμερα ακαδημαϊκής του παρουσίας, έχει οριστεί ως μέλος διαφόρων επιτροπών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ διετέλεσε για δύο θητείες Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνική Θεολογίας (2011-2015) και μέλος της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ.

Από το 2004 μέχρι το 2020 δίδαξε ως Συνεργαζόμενο Επιστημονικό Προσωπικό (Σ.Ε.Π.) στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία». Έχει συγγράψει το διδακτικό εγχειρίδιο για το Ελληνικό Aνοικτό Πανεπιστήμιο με θέμα τη θεία Λειτουργία, τα υπόλοιπα Mυστήρια και την Aγιογραφία έχει επιβλέψει πολλές Διπλωματικές Εργασίες Ειδίκευσης, υπήρξε μέλος της επιτροπής κρίσεως της πρώτης Διδακτορικής Διατριβής που υποβλήθηκε στο παραπάνω Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα, ενώ υπήρξε συντονιστής της μεταφράσεως στα αγγλικά των διδακτικών εγχειριδίων του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Θεολογίας.

Συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα CBM (Cataloguin of Byzantine Manuscripts) του Πανεπιστημίου του Άμστερναμ, σε συνεργασία με τον Netherlands Organisation of Scientific Resarch, υπό την συνδρομή του εκδοτικού οίκου «Brepols» (συστηματοποίηση και έρευνα όλων των βυζαντινών χειρογράφων ευχολογίων που αφορούν στη χρήση της Αγίας Γραφής στη Λατρεία). Το 1998 ανέλαβε ερευνητικό πρόγραμμα (Επιτροπή Ερευνών του ΕΚΠΑ/ κωδικός 70/4/4128), με θέμα ««Συλλογή και θεματική αρχειοθέτηση χειρογράφων πηγών της χριστιανικής Λατρείας (Ευχολόγια- Τυπικά- άλλες συναφείς πηγές)».

Είναι μέλος πολλών επιτροπών της Εκκλησίας της Ελλάδος και έχει διατελέσει σε θεσμικές θέσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Από το 2012 υπήρξε Διευθυντὴς Συντάξεως της «Μεγάλης Ορθόδοξης Θρησκευτικής Εγκυκλοπαιδείας» (Αθήνα).

Είναι έγγαμος και πατέρας τριών τέκνων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΔΗΣ

Σπούδασε Θεολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αγιογραφία με τον πατέρα Συμεών Συμεού.

Παρακολούθησε μαθήματα μεσαιωνικών τεχνικών (ψηφιδωτό, νωπογραφία, τεχνικές χρυσωμάτων,αυγοτέμπερα) στην Σχολή Καλών τεχνών του Μουσείου της Βοστώνης.Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην θεολογία ( Thm, Holy Cross School of TheologBoston) και διδακτορικού διπλώματος (Phd, Πανεπιστήμιο Αθηνών).Aκαδημαϊκά μελέτησε την θεωρία και αισθητική της Βυζαντινής ζωγραφικής και έγραψε πολλέςμονογραφίες και σχετικά άρθρα.Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως επίκουρος καθηγητής (2003-2013) και ως επισκέπτης καθηγητης σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού μεταξύ των οποίων το Yale, Princeton και το Notre Dame.

Στην ζωγραφική διαμόρφωσε προσωπικό ύφος βασισμένο στην Βυζαντινή ζωγραφική με πολλές επιδράσεις και δάνεια απο τον μοντερνισμό, τον υπερρεαλισμό και την λαϊκή τέχνη. Έχει ιστορήσει ναούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει στο ενεργητικό τους πολλές εκθέσεισε γκαλερύ και μουσεία ανά τον κόσμο. Έχει εικονογραφήσει πολλά βιβλία και έχει επιχειρήσει εικαστικούς διαλόγους με σημαντικούς έλληνες λογοτέχνες (Παπαδιαμάντης, Ελύτης, Καββαδίας, Καρυωτάκης, Κόντογλου, Βαγενάς,Σεφέρης).

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΣΣΑΣ

"Γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στη Θεολογία , Φιλοσοφία και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και του απονεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορα στην ψυχολογία. Εκπαιδεύτηκε στη συστημική ψυχοθεραπεία στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρωπίνων Σχέσεων με το οποίο και συνεργάστηκε περίπου 17 χρόνια ως ψυχοθεραπευτής ατόμων, οικογενειών και ομάδων και ως εκπαιδευτής και επόπτης εκπαιδευομένων ψυχοθεραπευτών. Εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, ενηλίκων σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο και με οικογένειες και ζευγάρια.. Επίσης εργάστηκε στη δημόσια μέση εκπαίδευση ως καθηγητής θρησκευτικών από το 1982 μέχρι το 2009." ( Κάντο άμα θέλεις και συντομότερο: Σπούδασε θεολογία, φιλοσοφία και ψυχολογία. Δούλεψε περίπου 30 χρόνια ως καθηγητής Θρησκευτικών στη δημόσια μέση εκπαίδευση. Είναι συστημικός ψυχοθεραπευτής και εργάζεται ιδιωτικά στην Αθήνα)